Vele jaren geleden, we schrijven begin negentiger jaren van de vorige eeuw, ontstond enorme opschudding in het gebied tussen de Grote Rivieren. Een kongsi van bouwondernemingen, Rotterdamse havenbaronnen en de Nederlandse Spoorwegen waren er in geslaagd om via een agressieve lobby de politiek warm te krijgen voor de aanleg van De Betuweroute.
Maatschappelijk geëngageerd als ik was, sloot ik mij direct aan bij een inderhaast opgerichte groep hevig verontruste belanghebbenden. Wij kregen al snel de geuzennaam Nimby's en daar waren we best trots op.
Nu, 15 jaar later, blijkt alle ongerustheid van toen prematuur te zijn geweest. De Betuwelijn ligt er, weliswaar niet fraai met haar metershoge geluidsschermen en eindeloze metalen bovenleidingen, maar oooh wat is het stil op de lijn. Een half jaar geleden in gebruik gesteld door hare majesteit, maar ik heb er nog geen trein voorbij zien of horen komen.
's-Nachts is ze zelfs een lust voor het oog. De lijn is namelijk uitbundig verlicht. Regelmatig wandel ik even naar de brug die aan de rand van ons dorp over de Betuwelijn is gebouwd. Een bijna surrealistisch beeld waar ik maar geen genoeg van kan krijgen.
De Betuwe heeft er een toeristische trekpleister bij.
